بخش پنجم

بخش پنجم (ببینید، فکر کنید، انجام دهید)

در این بخش

• ببینید

– مشاهده کنید.
– تفسیر خطرات.

• فکر کنید

– خطرات را ارزیابی کنید.
– راه‌حلی را انتخاب کنید.

• انجام دهید

– کنترل سرعت.
– هدایت کنید.
– فضای ادغام شدن را پیدا کنید.
– برقراری ارتباط.

• از (ببینید، فکر کنید، انجام دهید) استفاده کنید.

در چهار بخش قبلی، شروع به پرورش مهارت­های رانندگی هوشمند با یادگیری پایه ­های رانندگی کردید:

• رانندۀ باهوش بودن.
• نگهداری از وسیلۀ نقلیۀ ایمن.
• فهمیدن تابلو، راهنما و نشانه­ گذاری­های جاده.

در این بخش همۀ این مفاهیم را با هم آورده‌ایم و چگونگی استفاده از آن‌ها، به‌عنوان بخشی از (ببینید، فکر کنید، انجام دهید) یا همان راهکارهای رانندگی که به شما کمک می­کنند به راننده‌ای شایسته و ایمن تبدیل شوید را شرح داده‌ایم.

ببینید: مراقب خطرات باشید. به دیگر استفاده‌کنندگان از جاده و دیگر نواحی که ممکن است موجب خطر شوند توجه کنید.

فکرکنید: مشخص کنید کدام خطر از همه مهم­تر است. سریعاً به راهکار­های محتمل فکرکنید. ایمن ­ترین راه­ حل را انتخاب کنید.

انجام دهید: راهکارهای مختلف را انجام دهید تا خود و دیگران را سالم نگه دارید.

ببینید، فکر کنید، انجام دهید

ببینید

مشاهدۀ خوب شامل دیدن جلو، طرفین و پشت سر می­شود.

شما روی صندلی راننده­ نشسته‌اید- بخش 1

در خیابان شهری رانندگی می­کنید، جلو را به خوبی می­بینید. آینه­ها را چک می­کنید، خودروی پشت سر به خوبی فاصلۀ خود را حفظ می­کند. جلوتر یک تقاطع قرار دارد. به دقت تقاطع را بررسی می­کنید که ببینید مشکلی برای ادامه دادن مسیر وجود ندارد.

مشاهدۀ جلوتر

در دید مرکزی، دیدن اشیاء رو‌به‌رو راحت است. اما توجه به اشیاء خارج از دید مرکزی نیز اهمیت ویژه­ای دارد. دید پیرامونی اجازۀ دیدن چیزهایی بیش از اشیاء روبه‌رو را به شما می­دهد.

مشاهدۀ پشت سر

آینه بغل­ها و آینه جلو اجازۀ دیدن اتفاقات پشت سر را به شما می­دهند. برای گرفتن بهترین دید ممکن، آن‌ها را تنظیم کنید. هر پنج تا هشت ثانیه به هر آینه نگاه کنید و مواظب چیزهایی که می­بینید باشید.

آینه­ دید عقب:

پیش از کاهش سرعت و توقف به آینه جلو نگاه کنید. آیا خودرو پشت سری فضای کافی برای توقف دارد؟ اگر جا نداشت ممکن است مجبور باشید کاری کنید!

آینه­ های بغل:

نقاط کور:

هر وسیلۀ نقلیه­ای نقاط کور کوچکی در جلو و عقب و نقاط کور بزرگ‌تر در طرفین دارد. اندازۀ این نقاط به اندازه و شکل وسیلۀ نقلیۀ شما بستگی دارد. سعی کنید داخل وسیلۀ نقلیه بنشینید و نواحی‌ای که در آینه­ ها نمی­بینید را پیدا کنید.

ردیاب، دوربین ­های نقطۀ کور:

چک شانه:

هر وقت قصد تغییر مسیر یا موقعیت خود در جاده را دارید، از روی شانه برای اطمینان از آزاد بودن نقاط کور، پشت سر را چک کنید.

پیش از اینکه به باند دیگری تغییر مسیر دهید یا جهت رانندگی را عوض کنید از چک شانه برای اطمینان از آزاد بودن نقاط کور استفاده کنید. حداقل تا ۴۵ درجه در جهتی که می­خواهید حرکت کنید سرتان را بچرخانید. اگر قصد رفتن به سمت راست را دارید، سرتان را به سمت شانۀ راست­تان بچرخانید و اگر می­خواهید به چپ بروید، سرتان را به شمت شانۀ چپ بچرخانید.

دنده عقب:

مشاهده در تقاطع­ ها

وقتی به تقاطع نزدیک می­شوید به خوبی جلو را ببینید. برای اینکه بدانید آیا ملزم به توقف هستید یا نه، دنبال تابلو، راهنما و سرنخ­های دیگر بگردید.

کامیون­ها و بوته ­های کنار خیابان دو عامل مهم از عوامل بسیار زیادی هستند که ممکن است جلوی دید شما را نسبت به تقاطعی که در حال نزدیک شدن به آن هستید یا وسایل نقلیه‌ای که از روبه‌رو می‌آیند، بگیرند. می­توانید به عوامل دیگری که ممکن است دید شما را نسبت به یک تقاطع کور کنند نام ببرید؟

توقف و شروع دوباره:

دور زدن:

تفسیر خطر

شما روی صندلی راننده نشسته ­اید- بخش 2

در هوای بارانی رانندگی می­کنید، از چشمانتان برای دریافت اطلاعات از جلو، طرفین و آینه ­ها استفاده می­کنید. جلوتر اتوبوسی توقف کرده تا مسافران را پیاده کند. پشت سر شما راننده­ای‌ست که به نظر می­رسد از عقب بسیار به شما نزدیک شده. ناگهان درب خودروی پارک شده­ای جلوی یک دوچرخه سوار باز می­شود. آیا دوچرخه سوار منحرف می­شود یا می­افتد؟ پایتان را از روی گاز برمی­دارید تا سرعت کم کنید و آمادۀ ترمز گرفتن شوید؟

رانندگی ایمن یعنی مراقب خطرات بودن. به هرچیزی در محیط رانندگی که می­تواند به شما و دیگر استفاده‌کنندگان از جاده آسیب برساند خطر می‌گویند. تفسیر خطر مهارت شناسایی این خطرات است. برای ایمن ماندن در جاده، خود را عادت بدهید که مراقب دیگر استفاده‌کنندگان از جاده‌ها و همۀ اشیاء و سطوح جاده‌ای که ممکن است منجر به خطر برای شما یا دیگر افراد در محیط رانندگی شوند، باشید. وقتی رانندگی می­کنید، به این فکر کنید که کجا ممکن است خطری رخ دهد.

محیط رانندگی شامل تمام چیزهای اطرافتان از جمله دیگر استفاده‌‎کنندگان از جاده، شرایط جاده، شرایط آب و هوایی و تمام فعالیت­هایی که در اطراف جاده ممکن است روی شما اثر بگذارد، می‌شود.

تعارض فضایی

• وسیلۀ نقلیه­ای که می­خواهد وارد مسیر حرکتی شما شود.
• عابر پیاده­ای که جلوی خودروی شما وارد خیابان می­شود.
• خودرویی که به خیابان دنده عقب می­گیرد.

شگفتیها

• تغییر مسیر ناگهانی یک راننده به عقب و جلو.
• وانت باری که بار آن به شکل درست سوار نشده و ممکن است چیزی از آن پایین بیافتد.
• اسکیت­ بازی که ممکن است ناگهان وسط خیابان بپرد.

مسدودکننده­ های دید

بسته شدن دیدتان هنگام رانندگی یک خطر است. برخی مثال­های مسدود شدن دید شامل موارد زیر هستند:

• اتوبوسی که دید شما نسبت به افرادی که داخل خیابان می­آیند را مسدود می­کند
• پیچ یا تپه­ای که اجازۀ دیدن جلوتر را به شما نمی­دهد.
• یک کامیون بزرگ در باند بغل.
• مه، باران یا برف.

وقتی کل زمینۀ رانندگی را نمی­بینید، باید بسیار احتیاط کنید.

وقتی چیزی میدان دیدتان را کور می­کند بسیار احتیاط کنید. راننده خودرو آبی ممکن است چه چیزی را نبیند؟

وقتی به نوک تپه نزدیک می­شوید هیچ­وقت سبقت نگیرید. نمی­دانید چه خطراتی ممکن است در طرف دیگر تپه وجود داشته باشند.

شرایط بد جاده­ای

• جاده آسفالت که ناگهان به جاده شنی تبدیل می­شود
• لکه­ های خیس یا یخ­زده
• گودال­های بزرگ آب پس از بارش شدید باران.

فکر کنید

وقتی رانندگی می­کنید، خطراتی را می­بینید. برای گرفتن تصمیمات درست حین رانندگی، این فرآیند دومرحله­ای را دنبال کنید:

1. خطر را ارزیابی کنید
2. بهترین راه ­حل را انتخاب کنید.

ارزیابی خطر

شما روی صندلی راننده نشسته ­اید – بخش 3- قسمت اول

در سربالایی یک آزادراه دو بانده رانندگی می­کنید و نزدیک یک پیچ تند هستید. دورتر را نمی­توانید ببینید.

در این صحنه، خطر ملایم است. دورتر را به خوبی نمی­بینید، پس باید سرعت را کاسته و کمی احتیاط کنید.

شما روی صندلی راننده نشسته­اید – بخش 4- قسمت دوم

با ورود به پیچ، راننده­ای در یک خودروی قرمز از پشت سر شما بیرون آمده و می­خواهد از شما سبقت بگیرد، حتی با اینکه آزادراه با خط زرد ممتد دوگانه از هم جدا شده است. حالا خطر افزایش می­یابد. زمان خوبی برای سبقت آن راننده نیست  چون ممکن است هر نوع خطری بعد از پیچ وجود داشته باشد.

برای ارزیابی اینکه خطر موقعیت چقدر است از خود بپرسید ممکن است چه اتفاقی بیافتد. اگر راننده یک مانع پیش‌بینی نشده را در پیچ جلوی خود ببیند چه اتفاقی می­افتد؟ ممکن است مجبور به کاهش سرعت و توقف شود یا اینکه به باند شما برگردد. این یعنی باید آمادۀ کاهش سرعت یا در صورت لزوم توقف باشید.

اگر رانندۀ خودرو آبی باشید، خطرات احتمالی این موقعیت چیست؟

شما روی صندلی راننده نشسته­اید – بخش 5 – قسمت سوم

با نزدیک شدن به پیچ، یک کامیون بزرگ می­بینید که از باند روبه‌رو به پیچ نزدیک می­شود. خودرویی که از شما سبقت می­گیرد ممکن است سریع به باند شما برگردد، سعی کنید جلوی راه کامیون را نگیرید. از بد حادثه، یک شاخۀ شکسته شده را نیز جلوتر در جاده می­بینید.

وقتی خود را در موقعیتی می­بینید که بیش از یک خطر وجود  دارد، چه می­کنید؟ باید ببینید کدام خطر از همه خطرناک­تر است.

در این صحنه خطرناک­ترین اتفاق کدام است؟

راه ­حلی انتخاب کنید!

شما روی صندلی راننده نشسته ­اید – بخش 6

در اینجا خودرویی‌ست که می‌خواهد جلوی شما بپیچد. می­توانید به چه راه­ حل­هایی فکر کنید؟ می­توانید یکی از موارد زیر را انجام دهید:

• سرعت را کاهش دهید.
• از جاده خارج شوید.
• بوق بزنید.

تمام این راه ­حل­ها شامل کنترل سرعت، دست­فرمان، مرزهای فضایی و ارتباطات می­شوند.

وقتی به راه­ حل­های ممکن فکر می­کنید، سعی کنید خروجی هرکدام را پیش­بینی کنید. این نسخه دور کند فرآیند فکری‌ست که باید داشته باشید:

کنترل سرعت

• آیا به سرعت می­توانم سرعت کم کنم، یا اینکه جاده لغزنده است؟ آیا سُر می‌خورم؟
• آیا وسیلۀ نقلیۀ من می­تواند به این سرعت متوقف شود؟ آیا لاستیک­ها و ترمزهای خودرو به خوبی کار می­کنند؟

دست­ فرمان

• اگر به سمت شانۀ راست بپیچم، آیا می­توانم کنترل خودرو را حفظ کنم؟

مرزهای فضایی

• آیا فضای کافی برای توقف ایمن دارم؟ آیا فضای کافی جلوتر وجود دارد؟ فضای عقب؟ اگر ناگهان توقف کنم آیا خودرویی پشت سرم هست که ممکن است با من تصادف کند؟
• آیا فضای کافی برای پیچیدن به شانۀ جاده دارم؟

ارتباطات

• اگر بوق بزنم، به اینکه به راننده هشدار دهم کمکی می­کند؟

معمولاً راه ­حلی که انتخاب می­کنید به فضای موجود بستگی دارد. آیا در جلو فضای کافی وجود دارد؟ در طرفین چه؟ فضا به شما امکان می­دهد که سالم از موقعیت پیش­آمده بیرون بیایید.

برخی تصمیمات را باید ثانیه­ای گرفت! این به این معنی‌ست که به تمرین زیادی در ارزیابی خطرات و انتخاب بهترین گزینه نیاز داریم. با از قبل فکر کردن به اینکه در مواقع اضطراری چه تصمیم می­گیرید، تمرین کنید.

انجام دهید

وقتی که خطر را ارزیابی کردید و راه ­حلی را انتخاب کردید، باید از مهارت­های رانندگی­تان استفاده کنید تا بتوانید موقعیت را به سلامت رد کنید. مرحلۀ «انجام دادن» شامل موارد زیر است:

• کنترل سرعت.
• دست ­فرمان.
• مرزهای فضایی.
• ارتباطات.

همۀ مانورهای رانندگی شما، تمام این چهار مهارت را با هم ترکیب می­کند، خواه در مسیر مستقیم رانندگی کنید، خواه در تقاطع بپیچید و خواه منحرف شوید تا از خطر جلوگیری کنید.

کنترل سرعت

شما روی صندلی راننده نشسته ­اید-بخش 7

در جادۀ روستایی با سرعت ۸۰ کیلومتر بر ساعت رانندگی می­کنید. تابلوی زرد رنگی هشدار می­دهد که پیچ تندی جلوتر وجود دارد. پای خود را از روی پدال گاز برداشته و ترمز می­گیرید تا پیش از رسیدن به پیچ سرعت را به ۳۰ کیلومتر بر ساعت برسانید. در میانۀ پیچ، به آرامی سرعت را می­افزایید و دوباره در جادۀ مستقیم سرعت را افزایش می­دهید. سپس متوجه می­شوید چیزی جلوتر وجود دارد که شبیه تابلوی  ساخت و ساز در جاده است. پای خود را از روی پدال گاز بر می­دارید تا سرعتتان کم شود.

سرعت­های مناسب

سرعت بالا خطرناک است، اما ایمن ­ترین سرعت همیشه کندترین سرعت نیست. اگر از ترافیک اطراف سرعت بسیار کمتری داشته باشید، دیگر رانندگان ممکن است خسته شوند و سعی کنند از شما سبقت بگیرند.

اگر تابلو غیر از این‌ها را بگوید، محدودیت ­های سرعت به شکل زیر  هستند:

• ۵۰ کیلومتر بر ساعت در شهرها و نواحی شهری.
• ۸۰ کیلومتر در ساعت برای خارج از شهر.
• ۲۰ کیلومتر بر ساعت محدودیت سرعت در باندها و کوچه ­های داخل شهرهاست، مگر اینکه سرعت دیگری پیشنهاد شده باشد.

سرعت­ های یکنواخت

وقتی در جلوتر خطری می­بینید، خود را آماده کنید. پای خود را از روی پدال گاز برداشته و پا را به آرامی روی پدال ترمز بگذارید ولی ترمز نگیرید. سرعت وسیلۀ نقلیۀ شما به آرامی کم شده و اگر مجبور به توقف شوید توانایی عکس ­العمل سریع را خواهید داشت.

فیزیک و رانندگی

وقتی رانندگی می­کنید باید به قوانین فیزیک توجه کنید:

مرکز ثقل: مرکز ثقل نقطه ­ای‌ست که کل وزن شیء با آن متوازن (بالانس) می­شود. مرکز ثقل برای هر شیئی می­تواند متفاوت باشد. برای مثال خودرو روی لبۀ تنگه ممکن است وزنه­ای را زیر قسمت پایینی مرکز ثقل نصب کند تا توازن را راحت­تر حفظ کند.

خودروی آبی مرکز ثقل پایین­تری دارد. سر پیچ، وزن به یک طرف می­افتد اما خودرو پایدار می­ماند. وانت با چرخ­های بزرگ، مرکز ثقل بسیار بالاتری دارد. روی سطح صاف پایدار است، اما وقتی وزن در پیچ­ها به یک طرف می­افتد، وانت ناپایدار شده و ممکن است چپ شود.

ادارۀ پیچ ­ها

وقتی در پیچ ­ها رانندگی می­کنید، اینرسی سعی می­کند شما را در مسیر مستقیم نگه دارد، در حالی که کشش سعی می­کند لاستیک­ها را به آسفالت چسبیده نگه دارد! هرچه سرعتتان بیشتر باشد، فشار بیشتری به لایۀ بیرونی لاستیک­های جلویی وارد می­شود. اگر با سرعت بسیار بالایی رانندگی کنید، اینرسی منجر به خروج از جاده خواهد شد. اگر ترمز بگیرید، ممکن است خودرو سر بخورد. اگر جاده ناهموار یا لغزنده شود، مشکل افزایش می­یابد. بهترین راه این است که پیش از رسیدن به پیچ سرعت را کاسته و از ترمز گرفتن خودداری کنید.

اگر کشش خود را در پیچ از دست دادید، ترمز نگیرید. گاز را رها کرده و وقتی دوباره کشش برگشت سرعت را بیافزایید.

پیش از اینکه به پیچ برسید، سرعت را تا حدی کاهش دهید که نیازی به ترمز گرفتن در پیچ نداشته باشید. وقتی به میانه رسیدید، شروع کنید به صاف کردن چرخ­ها و گاز بدهید تا به خروج از پیچ به شما کمک کند.

استفاده از دنده

اگر خودرویی با جعبه دندۀ استاندارد می­رانید، باید توانایی انتخاب دندۀ مناسب و تغییر دندۀ آرام را داشته باشید. برای استفادۀ صحیح از کلاچ، گاز و دنده به تمرین نیاز دارید.

خلاص کردن یا گرفتن کلاچ موقع پایین رفتن از تپه غیرقانونی‌ست. برای کنترل ایمن وسیلۀ نقلیه، خودرو باید در دنده باشد.

شما روی صندلی راننده نشسته ­اید- بخش 8

در یک تقاطع بزرگ می­خواهید به چپ بپیچید. کمی اضطراب دارید، چون مدت طولانی نیست که رانندگی می­کنید. فاصله­ای را در باند مقابل می­بینید، پس می­گذارید چشمانتان شما را به گردش آرام در قوس یک کمان، هدایت کنند و شما را به باند درست برسانند.

دست­ فرمان همانند هر مهارت دیگری، به تمرین نیاز دارد. تمرین به هماهنگ کردن دست و چشم کمک می­کند تا بتوانید در خط مستقیم یا کمان صاف رانندگی کنید. دو قانون اصلی دست­ فرمان خوب، کنترل فرمان و حفظ موقعیت جاده­ای خوب هستند.

کنترل فرمان

هر دو دستتان را روی لبۀ بیرونی فرمان بگذارید. وقتی دست را داخل فرمان می­گذارید ممکن است حین تصادفات به دستتان آسیب برسد. گاهی اوقات ممکن است مجبور شوید با یک دست رانندگی کنید، مثلاً وقتی که می­خواهید دنده را عوض یا از کنترل داشبورد استفاده کنید مجبور به نگه داشتن فرمان با یک دست می‌شوید. اما به یاد داشته باشید که هر وقت امکان داشت، سعی کنید با هر دو دست فرمان را بگیرید. این کار کنترل بهتری به شما می­دهد، همچنین وقتی خطری را ببینید زمانِ واکنشِ شما را سریع‌تر می­کند.

دستانتان را باید کجا بگذارید؟ فرض کنید فرمان یک ساعت است. دستان را در یک ارتفاع در ساعت ۹ و ۳، یا ساعت ۱۰ و ۲ قرار دهید؛ بهترین گزینه، راحت­ترین حالت است. اگر روی فرمان ایربگ طراحی شده، موقعیت ساعت ۹ و ۳ یا ساعت ۸ و ۴ از موقعیت ساعت ۱۰ و ۲ بهتر است. اگر ایربگ منفجر شود، وقتی دستتان در موقعیت ساعت ۱۰ و ۲ قرار داشته باشد، به صورتتان برخورد می­کند.

حفظ موقعیت خوب جاده­ای

خودرو را در یک خط صاف نگه دارید تا وقتی رانندگی می­کنید حرکت به این طرف و آن طرف نداشته باشید. بهترین راه برای این کار نگاه کردن و دیدن مسیر کمی جلوتر است. دید پیرامونی کمک می­کند وسیلۀ نقلیه را در مرکز نگه داشته و روی خط صاف رانندگی کنید. وقتی دور می­زنید، همۀ مسیر دور زدن را از قبل ببینید. این کمک می­کند در یک قوس صاف دور بزنید.

مرزهای فضایی

شما روی صندلی راننده نشسته­ اید – بخش 9

پشت سر کسی رانندگی می­کنید که در ناحیۀ ۳۰ تا ۵۰ کیلومتر در ساعت رانندگی می­کند. اهمیت زیادی نمی­دهید، اما برای حضور در جلسه­ای دیر کرده­اید. امکان سبقت گرفتن در این خیابان مسکونی وجود ندارد. فکر می­کنید ممکن است ایدۀ خوبی باشد که به خودروی جلویی بچسبید تا مجبورش کنید سریع‌تر حرکت کند.

دُمرانی کردن (با فاصلۀ بسیار کم دنبال کسی رانندگی کردن) یکی از دلایل عمدۀ تصادفات است. اگر دُمرانی کنید، خودروی جلویی، دید شما نسبت به خطرات احتمالی را می­بندد. بدتر اینکه اگر وسیلۀ نقلیه ناگهان توقف کند، زمان کافی برای کم کردن سرعت ندارید. اگر از پشت به خودرو برخورد کنید، شما مسئول تصادف شناخته می­شوید.

توقف کردن

متوقف کردن وسیلۀ نقلیه بیش از فشار دادن پدال ترمز است.

فاصلۀ توقف کلی، مسافتی‌ست که شما پس از انجام موارد زیر طی می­کنید:

دیدن – یک خطر.

فکر کردن – تصمیم به توقف.

انجام دادن – فشار دادن پدال ترمز تا وقتی که خودرو متوقف شود.

وقتی حین رانندگی مشکلی را در جلوتر می­بینید، حدود سه چهارم ثانیه طول می­کشد تا ببینید، فکر کنید و سه چهارم ثانیه زمان می‌برد تا انجام دهید. تنها پس از این زمان است که خودروی شما شروع به کاهش سرعت می­کند.

این اهمیت بالای باز گذاشتن فضای جلویی را می­رساند.

فضای جلو (قانون دو ثانیه)

همیشه فاصلۀ طولی ایمنی را بین خودروی خود و خودروی جلویی باقی بگذارید. در شرایط جوی و جاده­ای خوب به حداقل دو ثانیه فاصله نیاز دارید. فاصله طولی را در جاده­های با سرعت بالا به سه ثانیه و در شرایط بد جوی یا جاده­ های ناهموار و لغزنده به چهار ثانیه افزایش دهید.

وقتی پشت سر یک کامیون بزرگ، یا موتورسیکلتی که ممکن است سریع بایستد و دید شما را بسته است در حال رانندگی هستید، فاصلۀ طولی را در حد سه ثانیه رعایت کنید. وقتی وسیلۀ نقلیه پشت سرتان است، یا وقتی که در جادۀ خاکی به دنبال وسیلۀ نقلیۀ دیگری رانندگی می­کنید و گرد و خاک و شن ممکن است به هوا پرتاب شوند، بهتر است فاصلۀ سه ثانیۀ طولی را حفظ کنید.

در آزادراه، فضای سه ثانیۀ طولی را با در نظر گرفتن شیئی در کنار جاده که حرکت نمی­کند، اندازه­گیری کنید.

وقتی وسیلۀ نقلیۀ جلویی آن نقطه را رد می­کند، شمارش را شروع کنید: هزار و یک، هزار و دو، هزار و سه.

زمانی که به شمارش عدد سه رسیدید، اگر به شیء رسیدید، به فاصلۀ طولی سه ثانیه نیز رسیده­اید.

فاصلۀ کلی توقف، مسافتی‌ست که وسیلۀ نقلیۀ شما از وقتی که متوجه خطر شده­اید تا وقتی که متوقف می­شود، طی می­کند. برای دیدن، فکر کردن و انجام دادن به زمان نیاز دارید، درست پیش از اینکه ترمزها سرعت وسیلۀ نقلیه را کم کنند. فاصلۀ ترمز گرفتن به سرعت، وسیلۀ نقلیه و شرایط جاده­ای بستگی دارد. همیشه فاصلۀ طولی را رعایت کنید.

وقتی کسی پشت سر شما با فاصلۀ کم رانندگی می­کند چه می­کنید؟ نمی­توانید فاصلۀ عقب را به راحتی فاصلۀ جلو کنترل کنید، اما کم کردن سرعت به آرامی برای افزایش فاصله در جلو ایدۀ خوبی‌ست. با این روش اگر مجبور به توقف شوید، راحت­تر می­توانید این کار را انجام دهید و احتمال تصادف کسی که پشت سر شماست کم‌تر می­شود. حرکت به باند دیگر یا کنار رفتن به شانۀ جاده برای سبقت گرفتنِ خودروی پشت سری، از دیگر گزینه­ هاست.