گفتگو با محمدرضا ؛ ماه اول در کانادا را چطور مدیریت کنیم

سلام و ضمن تبریک سال نو خدمت مخاطبین موسسه مهاجرتی تراست من محمدرضا رخ فروز هستم و حدود دو ماهی میشه که برای گذراندن دوره ی دکتری رشته مهندسی شیمی در دانشگاه UBC وارد کانادا شدم. قبلا هم یک برنامه برای بچه ها ضبط کرده بودیم و خوش وقتم که دوباره این فرصت پیش اومد، در خدمتتون هستم.

معمولا پروازهایی که وارد خاک کانادا میشن وارد فرودگاه های بین المللی میشن و افرادی که دفعه اولشون هست که وارد کانادا میشن، وارد این فرودگاه ها میشن. یعنی شما نمیتونید وارد هر فرودگاهی بشید و همچنین بعضی از شهرها هستند که از بعضی از کشورها به اونجا پرواز نیست. غالبا دانشجوهای ایرانی وارد فرودگاه بین المللی کلگری، مونترال و یا تورنتو میشن، اونجا در صورتی که بار اولتون باشه که وارد خاک کانادا میشین، نامه ای به شما داده میشه دال بر اینه که شما اجازه دارید در این خاک به مدت معین بمونید و بعد از اون اگه منقضی شد دوباره باید تمدیدش کنید. اصلی ترین کاری که توی پروازهایی که به کانادا میشه این هست که شما باید استادی پرمیت STUDY PERMIT یا ورک پرمیت WORK PERMIT تون رو بگیرید و بعد از اون اگه مقصد جای دیگه ای است، به شهر موردنظرتون برید. من STUDY PERMIT گرفتم که معمولا کیس تا کیس یک سری تفاوت ها داره. ولی در کل یه سری مدارک از شما میخوان. برای مثال الان که در دوران قرنطینه و همه گیری کرونا هستیم، مدارکی مثل اینکه در اون مدت قرنطینه شما کجا میخواید بمونید، کی براتون خرید میکنه و خورد و خوراکتون چطوره یا مدارکی که نشون بده شما نیاز دارید حتما وارد خاک کانادا بشید، لازم هست. بعد از رویت این مدارک، اگر مورد خاصی نباشه معمولا در حد 10 دقیقه یا نیم ساعت STUDY PERMIT یا WORK PERMIT صادر میشه. نکته مهم در این زمینه اینه که اگر شما پرواز بعدی دارید باید وقفه دو، سه ساعته داشته باشه که بتونید STUDY PERMIT رو بگیرید تا به پرواز بعدی برسید. برای مثال من یک پرواز به دوحه داشتم و یک پرواز به مونترال و بعدش یک پرواز به ونکوور.

بله. اونجا تعداد زیادی ایرانی هستند و خیلی راحت می تونید اونها رو پیدا کنید و افرادی که توی فرودگاه هستند راهنمایی می کنند که باید کجا برید.

SIN NUMBER یه شماره 9 رقمی مثل کد ملی ما در ایران هست، من شنیدم که توی فرودگاه هم میشه گرفت ولی خیلی کم دیدم. دانشجوهایی مثل من غالبا بعد از اینکه اومدن و قرنطینه تموم شد این رو گرفتن. 3 راه برای گرفتن SIN NUMBER وجود داره. میتونید پستی اقدام کنید، یا حضوری و یا انلاین. بچه ها معمولا راه دوم و سوم رو انتخاب میکنند. بعضا انلاین اقدام میکنی ولی خب پست دیر میاره یا مشکلاتی پیش میاد و نمیارن که بچه ها بعدش حضوری میرن. در دفاتر ازشون STUDY PERMIT یا WORK PERMIT و پاسپورت میخوان و شماره رو همونجا میدن.

این مسائل خیلی مهم هستند و قوانین ممکنه روزانه یا هفتگی تغییر کنند، در نتیجه همیشه باید آپدیت باشید. زمانی که ما وارد خاک کانادا شدیم و به شهر ونکوور رفتیم، به مدت دو هفته تو یه جایی که با کسی مشترک نبود قرنطینه شدیم. الان اکثر دانشگاه ها خودشون یه سری خوابگاه ها رو به همراه غذای رایگان، برای اینکار اختصاص دادن. دانشگاه ما هم همین سرویس رو برای بچه ها محیا کرده بود. دانشگاه ما قرنطینه اول به همراه غذا رایگان بود ولی فکر می کنم برای دفعه ی دوم به بعد شاید هزینه ای دریافت کنند.

توی فرودگاه معمولا خود بچه ها با تاکسی هماهنگ میکنن. دانشگاه سرویس نمی فرسته چون حدودا ۱۰ یا ۲۰ هزار نفر دانشجو وجود داره.

دانشگاه ۳ نوع غذا برای دانشجو ها داره که میتونید انتخاب کنید. تا اونجایی که من از بعضی دوستان شنیدم، بعضی از بچه ها با یکی دو نوع از غذاها خیلی ارتباط برقرار نکردن و چیز عادی هم هست چون ذائقه ها متفاوت هست.

من برای خوابگاه درخواست داده بودم و حدودا ۶ ماهی در صف بودم و در نهایت خوابگاه بهم تعلق گرفت.

بله امکانات خوبه و چندین نوع خوابگاه داره. دانشگاه ما شاید ۸ تا ۱۰ تا خوابگاه داره و اینها انواع مختلف دارن. مثلا بعضی ها در ساختمون های قدیمی و بعضی ها توی برج هستن و موقعی که اپلای میکنی اینها رو انتخاب میکنی. البته بهتره تحقیق کرده باشی و با آشنایی نسبت به گرفتن خوابگاه اقدام کنید. البته همشون یه حداقل هایی دارن، برای مثال توی همه خوابگاه ها لباس شویی ، یخچال و اجاق گاز وجود داره.

اره وجود داره. من راضیم ولی قرار داد داره و مدت قرار داد هم معلوم هست و حتی اگر زودتر هم بخوای کنسل کنی میتونی، اما یک ماه قبلش باید اطلاع بدی. برای مثال قرارداد من تا ۶ ماه بعد هست، اگه بخوام زودتر بلند بشم میتونم یک ماه زودتر به دانشگاه خبر بدم و دنبال یه خونه ی جدید باشم.

کارت سلامت یا بیمه رو طبق قوانین استان بریتیش کلمبیا میگم. طبق قانون این استان، هر فردی که وارد این استان میشه و بیشتر از ۶ ماه میمونه باید بیمه داشته باشه. پس بیمه اجباری هست. ولی شما وقتی درجا وارد کانادا میشی نمیتونی این رو داشته باشی چون پروسه ای هست که باید اپلای کنی و کارتت صادر بشه. برای همین توی دو، سه ماه اول، معمولا یک سری بیمه های موقت کوتاه مدت چند ماهه هست که باید از اونها بگیری که بعضا دانشگاه پولش رو از شهریه کم میکنه..

نه استفاده نکردم ولی فکر کنم توی سایتشون کامل و با جزئیات نوشتن. برای مثال خدمات دندون پزشکی سقف داره. چیزی که من شنیدم اینه که بدون بیمه هزینه ها سر به فلک میزاره.

دانشگاه و خوابگاه خیلی بهم نزدیکن و معمولا پیاده میرم. جای دیگه شهر هم اگه بخوام برم دانشگاه ماهانه شارژ میکنه و اون باعث میشه بتونم هرجای که می خوام برم. در واقع دانشگاه ماهانه از من یه پولی میگیره و من میتونم unlimited از اتوبوس و مترو استفاده کنم.

آب و هوای کانادا با ایران متفاوته و بیشتر شهرهای کانادا هوای سردی دارن و این تفاوت رو توی زمستون کاملا حس می کنید. استان بریتیش کلمبیا و شهر ونکوور یه خورده معتدل تر هستن ولی در کل توی زمستون بیشتر آب و هوای ابری و بارونی میبینید، توی ونکوور برف خیلی کم می باره و نسبت به بقیه شهرهای کانادا، شباهت بیشتری به ایران داره. ولی در کل آفتاب رو هر چند روز یکبار میشه دید. من خیلی شوک فرهنگی رو حس نکردم. مخصوصا اینکه در دوران کرونا آدم غالبا مجبوره تو خونه بمونه و کمتر بیرون میره. البته نمیشه بگی تفاوت فرهنگی وجود نداره چون یه سری تفاوت های فرهنگی هست و یه مدت طول می کشه که شخص بهشون عادت کنه.

توی ایران ترم اول حضوری می رفتیم دانشگاه، ثبت نام می کردیم و کارت دانشجویی می گرفتیم. ولی اینجا شاید یک بار برای چنین کارهایی دانشگاه رفتم و اون هم برای گرفتن کارت دانشجویی بود و بقیه کارها همشون آنلاین بودن و بیشتر از طریق ایمیل انجام می شدن . البته من دقیق نمی دونم چجوریه، شاید به خاطر کرونا همه چیز غیرحضوری بود.

از اونجایی که پول باید انتقال پیدا کنه و برای این کار باید حساب بانکی داشته باشید، هچنین چیزی امکان نداره که قبل از سفر فاند رو بهتون بدن. بدو ورود هم منطقی نیست. در نتیجه بعد از ورود حساب بانکی باز میکنی و فرم های لازم رو پر میکنی و بعدش پول واریز میشه به حسابتون. خود من که فاند دارم، هر دو هفته یکبار فاند رو برای من واریز می کنند. برای باز کردن حساب، کانادا 4 یا 5 تا بانک مطرح داره. یکی یا دو تاشو شنیدم که قبلا ایرانی ها به مشکل خوردن در نتیجه خیلی سمت اونها نمیرن. من بعد از اینکه همه جوانب رو در نظر گرفتم، بانکی رو انتخاب کردم که شعبه نزدیک به محل اقامتم داشته باشه. برای همین بانک RBC رو انتخاب کردم. برای باز کردن حساب معمولا بانک ها پاسپورت و SIN NUMBER و study permit رو میخوان.

از بچه ها شنیدم که قبلا به صورت محدود مشکلاتی ایجاد شده، مثلا یک بار یکی از بانک ها حساب ایرانی ها رو انگار مسدود کرده بود، بعد از اون ایرانی ها خیلی سراغ اون بانک نمی رفتن. البته شاید الان بهتر شده باشه. ولی در کل آدم میترسه و این هم یکی از پارامترهای انتخاب بانک هست که باید در نظر گرفته بشه.

فاند بچه های دکتری یه مقدار بیشتر از ارشد هست و کفاف خرج رو میده. فاند من مشکلی نداشت و کفاف هزینه ها رو میده. علاوه بر این شما میتونید در کنار تحصیل TA بشید و پول بیشتری در بیارید. البته دانشکده تا دانشکده فرق داره. مثلا بعضی از دوستام هستن که ترم اول TA شدن، ولی دانشکده ما ترم اول امکان TA شدن رو نمیزاره و از ترم دوم میتونی بیفتی دنبال TAشدن.

آره، معمولا کارهای جانبی هم برای کسانی که مایل هستند، وجود داره. البته الان یه ذره بخاطر کرونا این فعالیت ها کمتر شده. قبلا بچه ها توی کتابخانه کار می کردن یا ورقه تصحیح می کردن و یا به عنوان دانشجو مراقب امتحان می شدن، همه اینها پوینت هایی اند که خیلی کمک خرج هستند.

نه، مدرک تمکن مالی برای پروسه ی ویزا هست و بعد از اون چک نمی کنن، ولی توی فرودگاه مونترال از خود من پرسیدن که هزینه هات چقدره و اینکه میتونی هندل کنی و منم گفتم که فاند دارم و قانع کننده بود.

برخوردها نرمال، خوب و محترمانه است و حس نمیکنی که با شما به چشم خارجی دارن نگاه میکنن.

لپ تاپ از شخصی ترین وسایل هست برای همین من هم لپ تاپ آوردم. پک های نرم افزاری هم آورده بودم چون عادت نداریم بخوایم پول بدیم برای نرم افزارها و مشکلی هم به وجود نیومد. ولی خب خود دانشگاه ها یک سری نرم افزار ها رو به دانشجوهاشون میدن. لپ تاپ من هنگ میکرد و مجبور شدم ویندوزش رو عوض کنم، البته فکر می کردم مثل ایران سریع یه ویندوز عوض می کنیم ولی نمی دونم چرا نمی تونستم و به مشکل خورده بودم، سی دی هم کار نمیکرد. در نتیجه از خود سایت دانشگاه ویندوز لایسنس شده رو دانلود کردم و نرم افزار های کرک شده هم روش ریختم. آپدیت بعضی از نرم افزار ها شاید مشکل ساز بشه ولی اصولا نه، از کسی تا الان نشنیدم.

زمانی که از ایران میای میگی هرچیزی و هرچقدر که بیاری صرفه اقتصادی داره چون همون رو باید به دلار پول بدین و بخرین، در واقع اوایل که اینجا میاین همه چیز رو خود به خود توی ذهنتون تبدیل می کنید. ولی بعد از یه مدت که منبع درآمد داشته باشید یا فاند داشته باشید و یا کار بکنید، این طرز فکر رو کنار می گذارید. ولی در کل اوایل مخصوصا الان که قرنطینه هم هست هرچقدر وسایل بیشتری آدم بتونه بیاره بهتر هست. من هم تا حد ممکن وسایلی که میتونستم و مجاز بود از نظر اندازه بار، با خودم از ایران آوردم. برق اینجا ۱۱۰ ولت هست و با توجه به اینکه توی ایران جریان برق ۲۲۰ ولت هست، وسایل برقی اینجا کار نمی کنن. البته شارژر لپ تاپ و گوشی چون آدابتور دارن کار می کنن ولی سشوار، اتو مو و ریش تراش رو باید از اینجا بگیرید.

شما یه چیزی رو فراموش میکنی بیاری و اون لحظه ها به خودت میگی کاش آورده بودم و بعدش وقتی پیداش میکنی اصلا فراموش میکنی، منم همچین حسی دارم. شهر ونکوور تعدادی مغازه ایرانی هست که وسایل و اجناس ایرانی دارن، طوری که حتی بیسکویت ساقه طلایی یا شامپو پرژک هم اونجا پیدا می کنید و این خیلی به آدم کمک میکنه که اگر کم و کسری داشته باشه و دنبال اجناس ایرانی باشه اونجا پیدا کنه.

بچه ها سعی کنن مطالب آپدیت و روز رو بگردن و پیدا کنن. من خودم بعضا سایتتون رو نگاه می کنم و مطالب خیلی خوب و مفیدی رو که گذاشتین می خونم. مواردی که قوانین خیلی زود تغییر میکنه، مثلا در مورد کرونا و کشورها که سریع تغییر موقعیت میدن، گوش به زنگ باشند و ایشالا با برنامه ریزی خوب بتونن به اهدافشون برسن.